[sigplus] Critical error: Image gallery folder przedszkole/biuletyny/2015/2-luty/parateatralne is expected to be a path relative to the image base folder specified in the back-end.

Lustereczko, lustereczko powiedz przecie, kto się kryje w alternatywnym świecie… Wielkie zwierciadło stanęło w sali, a w jego tafli ktoś się pokazał. Uśmiecha się, macha, przywołuje do siebie. Wbijamy wzrok w odbicie – my to, czy nie my? Niby my, ale tacy, jakich chcielibyśmy widzieć. Dzielny strażak, niepokonany superbohater, śliczna baletnica. Taka mała rozgrzewka, przymiarka. Sprawdzamy jak na nas leży ta nowa forma teatralna. Do twarzy nam z nią, czy może nieco uwiera? Jak się z nią obchodzić? Wbrew pozorom pantomima jest wymagającą odmianą sztuki. Aktor nie może użyć głosu – odgrywa przedstawienie posiłkując się ruchem, mową ciała, gestem. To sztuka poza słowami – nie bez słów. Jeśli wyjdziesz na scenę i nic nie powiesz – nie jesteś jeszcze mimem. Ważne są myśli, emocje, działanie. Praca nad spektaklem polega na ciągłej analizie ruchu, naszych stanów emocjonalnych i tego, w jaki sposób je przekazać widzowi. Energia mima musi się cały czas przemieniać, tak jak głos u śpiewaka. Treść jest ważna, ale sposób jej ukazywania, w tym przypadku, ważniejszy. Treść może być prosta. Czy w tej prostocie będzie głębia i siła, zależy od pokazującego. Pantomima wymaga od oglądającego większego wysiłku wyobraźni i intelektu, potrzebuje skupienia i zaangażowania. My postawiliśmy na komedię, która służy rozrywce, a jej głównym celem jest doprowadzenie widza do śmiechu. Ćwiczyliśmy różne scenki, próbując opowiedzieć widzom zabawne historie z życia wzięte. Najtrudniej opisać świat za pomocą siebie. No bo jak sprawić, by nasza perspektywa była zrozumiała dla innych? Jedno jest pewne – daliśmy z siebie wszystko. Efekty oceńcie już sami:)

{gallery}przedszkole/biuletyny/2015/2-luty/parateatralne{/gallery}